Opa's overpeinzing

Simon, op het moment van schrijven bijna zestig jaar jong.

Eigenlijk had ik al een jaar of vijftien dood moeten zijn, maar de medische wetenschap had een onderonsje met mager Hein en die besliste anders.

Niet dat ik ondankbaar ben of zo, begrijp me goed, maar het is soms wel een gedoe.                                                                          

Liefhebber van een lekker biertje of een borreltje en af en toe een goede sigaar en met mijn voorgeschiedenis is dat niet altijd een handige combinatie in de ogen van de ingewijden.                                                                                                                                          

Als ik een liter melk of een glas verse jus d’ orange drink ben ik in de ogen van mijn omgeving “goed bezig”, maar als ik met een flesje bier in mijn handen sta zou ik toch eigenlijk wel beter moeten weten en laten we het commentaar over de heerlijke sigaar maar helemaal niet aansnijden.

Houd van een goed stuk gillende gitaarmuziek, kan helemaal uit zijn plaat gaan van een kwattend hammondorgel, flipt van een scheurende saxofoon en waardeert dan vooral die tonen en noten waarvan de haren op je armen rechtop gaan staan.                  

Had op school steevast een onvoldoende voor geschiedenis maar doet nu al jaren onderzoek naar zijn eigen afkomst en komt zodoende nogal eens in stoffige archieven.                                                                                                                                                          

Was tot 1962 heel gelukkig, toen kwam er een broertje bij en daarna nog twee en dat was niet altijd gemakkelijk, voor zijn moeder.

Wilde vroeger nooit trouwen, maar is ondertussen toch maar mooi aan zijn tweede huwelijk bezig, heeft uit zijn eerste huwelijk twee zoons en een dochter over gehouden en die ex-vrouw en mijn huidige vrouw zijn vier handen op één buik, de één een blauwdruk van de ander of andersom, het is maar hoe je het bekijkt.                                                                                                            

Na mijn tweede huwelijk zomaar twee zoons en een dochter erbij gekregen, het hele span ondertussen uitgebreid met drie kleinkinderen.

Zijn alter ego Espebe, doet graag van zich spreken, soms kritisch, soms sacherijnig, altijd met een knipoog, vaak kijkend naar de 59 jaar die aan de huidige dag voorafging.                                                                                                                                                      

Beschikt ook nog over dichterlijke gaven, soms geschreven met een humoristische inslag maar vaak ook verwijzend naar aangrijpende gebeurtenissen die mensen in het algemeen zoal bezig houden. 

Uit de schutting gezaagd in Beverwijk. In Kennemerland hebben ze een gezegde: “Wijkers zijn zeikers”, U bent gewaarschuwd.