In een ver verleden heb ik ooit eens de overstap gemaakt van de vrachtwagen naar de touringcar. Het transportbedrijf waar ik werkte ging over de kop en zodoende werd ik gedwongen om op een andere manier mijn brood bij elkaar te scharrelen.

Solliciteren in die tijd ging iets anders dan tegenwoordig, monsterboard en internet waren nog 20 jaar van ons verwijderd en een CV hing nog gewoon aan de muur om warmte te geven.

Op het dorpsplein stonden in die tijd weleens twee touringcars en toen ik daar op een dag langs liep zag ik een man uit één van de bussen stappen. “Mag ik U wat vragen?” en terwijl ik naar hem toeliep ging ik verder: “Zijn die bussen van U?” “Touringcars!” verbeterde de man mij en hij vervolgde “Dat klopt, die touringcars zijn van mij, hoezo?”. Ik stapte op hem af gaf hem een hand en stelde mezelf voor “Ik heb mijn rijbewijs voor touringcars en ik dacht dat er misschien een mogelijkheid zou zijn dat we iets voor elkaar konden betekenen”.                                                         Ik dacht dat ik hem aan het schrikken had gemaakt want na deze opmerking deed hij twee stappen achteruit. Hij bekeek me van boven tot onder en andersom, “Heb je ervaring?”, “Veel kilometers met de vrachtwagen, maar niet echt met een bu…eh, touringcar.”

Er ontstond een klik tussen ons beide en nadat hij duidelijk had gemaakt dat er veel verschillen waren tussen transport- en personenvervoer vroeg hij: “Heb je even tijd?” Na mijn bevestiging overhandigde hij mij de sleutels en zei: “Ga alvast maar zitten, ik ben zo terug.”                                                                                                                           Na een minuut of twee kwam hij weer aanlopen met een plastic bekertje en een fles water. Hij nestelde zich op de plaats van de reisleider, plaatste de beker op het dashboard en schonk deze tot de rand toe vol, keek mij aan en zei toen met een grijns op zijn gezicht: “Rijden maar, vrachtwagenchauffeur.”

Ik snapte nog niet helemaal de bedoeling van het bekertje water maar daar kwam ik snel achter nadat ik de koppeling op liet komen. Het gevaarte kwam in beweging, maar het bekertje ook, een golf water zocht zijn weg over de rand van het bekertje en verspreide zich over het dashboard.”Stop maar”, klonk het van rechts.                 Hij pakte opnieuw de fles vulde het bekertje weer tot de rand en maakte mij ondertussen duidelijk dat het de bedoeling was dat het water in het bekertje moest blijven. Na een keer of vier proberen had ik het water met optrekken onder controle maar bij de eerste de beste voorrangsweg waar ik moest remmen lag hij weer onderste boven. “Rustig optrekken, rustig afremmen, de mensen moeten het gevoel hebben dat ze boven de weg zweven” was het advies.                                                   We maakten een rondje door de omgeving en kwamen na een minuut of veertig terug op het dorpsplein met een gevuld bekertje wat zich het afgelopen kwartier niet had gemeld.

“Wat wil je verdienen?”, “Genoeg”, “Wanneer kun je beginnen?”, “Gisteren!”               Hij keek me aan en gaf mij een hand: ”OK, touringcarchauffeur morgenochtend 8 uur!”

Shit, ik had een nieuwe baan, Touringcar chauffeur

Koekenbakkers                                                                           Genesis