We zijn van ver gekomen en zeker niet zonder slag of stoot,

Zo leven we ons leven, tezamen op weg naar de hatelijke dood,

Waar staan we over een jaar, kabbelt het leven langzaam voort,

Of moeten we ons binnenkort verantwoorden bij Petrus aan de poort.

Als die dag dan is gekomen en het afscheid is voorgoed,

Heb ik je dan gezegd: "Ik vind je lief", of wat je met me doet.

 Nee, ik ben niet melancholisch neerslachtig, uit mijn doen of depressief,

Maar het verleden leerde mij dat magere Hein kan komen als een nachtelijke dief.

Jij kent mijn grillen en mijn nukken, weet meer dan vaak hoe ik me voel,

Hebt slechts aan twee woorden genoeg en snapt dan wat ik bedoel,

Als die dag dan daar is en jij neemt afscheid van je vent,

Heb ik je dan gezegd “Ik hou van jou” of je laten weten wie je voor me bent?

Voor nu, voor eeuwig, voor de tijd die ons nog rest in het verschiet,

Samen zweven we door dit mooie leven en vergeten elkander niet.

Alleen de dood zal ons kunnen scheiden en dat voelt warm, genegen en goed,

Hopelijk heb ik tegen die tijd gezegd: “Ik hou van jou” en wat je met me doet.